Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Nur zwei Dinge...

Nur zwei Dinge

Durch so viel Form geschritten,
durch Ich und Wir und Du,
doch alles blieb erlitten
durch die ewige Frage: wozu?

Das ist eine Kinderfrage.
Dir wurde erst spät bewußt,
es gibt nur eines: ertrage
- ob Sinn, ob Sucht, ob Sage -
dein fernbestimmtes: Du mußt.

Ob Rosen, ob Schnee, ob Meere,
was alles erblühte, verblich,
es gibt nur zwei Dinge: die Leere
und das gezeichnete Ich.

(Gottfried Benn)


heh...Das ist das erste Mal,das ich auf Deutsch schreibe!Das ist so komisch fur die Menschen,die mein Blog lesen,weil nur wenige verstehen koennen,was ich geschrieben habe oder was ich schreiben werde!heh!Um erlich zu sein,diese Situation ist mir sehr genehm!Ausserdem ist niemand in der Lage mir voellig zu verstehen...Selbst wenn ich auf Griechisch schreibe oder rede mit den anderen...Aber unsere Welt ist so...Und ich weiss nicht,was zu tun sollte sein um er zu aendern...Noch sie nicht meine Gefuehle fur sie verstehen kann...Na ja,das ist auch nicht so wichtig!Wer nicht blind ist,wird das oben stehende Gedicht beobachtet haben.Dieses Gedicht ist pessimistisch und melancholisch,wie unsere Lehrerin heute im Universitaet erklaert hat.Es ist auch zu sagen,dass der Dichter,der es geschrieben hatte,ist wie Kariwtakhs,der griechische verfluchter Dichter,weil er ein Nihilist und Pessimist ist.Er glaubte,dass es nur zwei Dinge in diesem Welt,in diesem Leben gibt.Die Leere und das gezeichnete Ich...Die Leere konnte sein,die Masse der Gesellschaft,in die jedes Individuum lebt und untedrueckt ist...Jeder Einzelner entwickelt innerhalb sein "Ich" ,das aus den Erfahrungen,die das Individuum verletzt haben,gezeichnet ist...Aber dieses "Ich" ist im Chaos unseren Welts verloren und so kommt die Einsamkeit des Einzelners...Dann kommt die Kinderfrage,wie der Dichter diese Frage charakterisiert,warum muss man alle diesen traurigen Erfahrungen ertragen und warum ist es so notwendig durch so viel Form auszuschreiten...Im allgemeinen gibt es Sinn ins Leben oder nicht?Und wer ist ueber uns?Gibt es ein Gott,der fur unseren Leben entscheidet?Niemand kann eine sichere Antwort geben...Deshalb betoennt der Dichter,dass diese Fragen ewig sind...Und natuerlich hat er Recht...Das ist der Grund,dass dieses Gedicht mir gefaellt...Ausserdem fuehle ich mich genau wie der Dichter,als er seines Gedicht schreibte...Allein und mit dem Gefuehl,dass mein Leben keinen Sinn fur niemanden hat...Es kann so sein,es kann auch nicht...Ich bin nicht sicher...Aber jetzt muss ich unbedingt Schluss machen,weil mein Kopf schmerzt und morgen habe ich fruh aufzuwachen...Scheiss...Tschuess...:/

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Hey dudes!
χμμ...πάει καιρός ε?που έχω να γράψω εννοώ...γενικά πάει καιρός που έχω να κάνω διάφορα...πχ να δω κάποια άτομα που μου έχουν λείψει πάρα πολυ...ντάξει μωρέ δεν μπορείς να πεις και ότι κάθομαι...για την ακρίβεια τρέχω συνέχεια!ναι ναι καλά το μάντεψες!άρχισα τη σχολή και ως γνήσιο φυτό πήγα σε υψηλό επίπεδο...και είμαι απ'τους προνομιούχους που τους προστέθηκε ένα γαμάτο 8ωρο ειδικών μαθημάτων!που σημαίνει ακόμα περισσότερο τρέξιμο από το ήδη υπάρχον με δύο επιπλέον γλώσσες!yep yep yep!ξεκίνησα γιαπωνεζικάαααααα!και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που μαθαίνω αυτή την τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή γλώσσα!και δεν είναι τόσο δύσκολη όσο φαίνεται!αρκεί να διαβάζεις,να γουστάρεις και να τα μάθεις σωστά απ'την αρχή!όπως άλλωστε και με όλες τις γλώσσες!και επίσης γουστάρω τρελά που ξέρω πλέον 3 αλφάβητα!έμαθα να γράφω hiragana!τα βιβλία των γιαπωνέζικων είναι της α' δημοτικού!γαμάτο?έχουν και εικονίτσες με σχεδιάκια και όλα τα σχετικά!και ειναι σούπερρρρρ!έμαθα και τους αριθμούς!επίσης είμαι η πιο μικρή στο τμήμα ενηλίκων που πηγαίνω και στο proficiency και στα γιαπωνέζικα!xPP είναι περίεργη φάση καθώς μόνο κάποιος τόσο καμμένος όσο εγώ κάνει τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα από το πρώτο εξάμηνο του πρώτου έτους σπουδών!xPP ναι ξέρω δεν πάω καλά...αντί να κάνω κάτι για να αλλάξει η κατάσταση κάνω τα πάντα για να ξεχνάω και να μην σκέφτομαι...και το καταφέρνω πολύ καλά νομίζω...το πρόβλημα είναι κάτι στιγμές μέσα στην τρέλα της ημέρας που σταματάω για λίγα λεπτά και τη σκέφτομαι...έρχεται η εικόνα της στο μυαλό μου και λέω ότι υπάρχει νόημα στη ζωή μου αφού την έχω...όμως μετά συνειδητοποιώ ότι στην ουσία δεν είναι δικιά μου και ότι δεν ξέρει τίποτα...και τότε σκάει το ροζ συννεφάκι μου...και επιστρέφω και πάλι στην πραγματικότητα...τρέχω να μπω στο bus και η ζωή μου απλά συνεχίζεται...

ps γράφω πολύ περίεργα πράγματα με ρίμες τελευταία...
γιαυτό δεν τα δημοσιεύω...
δεν φταίτε και σεις να ζείτε την τρέλα μες το κεφάλι μου...
στο άλλο blog αναφέρομαι...
πάντως soon έρχεται μια ιστορία ενός ανθρώπου που όλοι είπαν ότι έζησε ευτυχισμένος...
και η αλήθεια είναι πως έκανε παιδιά εγγόνια κλπ...
έζησε με τη γυναίκα του ως το τέλος προσπάθησε κουράστηκε για να δημιουργήσει...
και όμως αν κοιτάξεις κάτω απ'την επιφάνεια των γεγονότων θα δεις ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται...
αδικίες και σιωπή για πολλά χρόνια...
δύσκολη εποχή τότε...
αδιάφορη εποχή η σημερινή...
κάθεται κανείς να ψάξει?...
όχι...
μα και να ψάξει ποιος μιλάει?...
και ποιος λέει την αλήθεια?...
και ποιον να ρωτήσεις όταν όλα έχουν διαλυθεί?...
και γιατί να τους πιστέψεις?...
ο καθένας έχει την δική του αλήθεια...
κάπου εκεί μέσα κρύβεται και η πραγματικότητα του τότε...