Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Το οχυρό μου

Στοίχημα feat. Ρυθμοδαμαστής (FF.C)

[Verse 1]
Είπα ν' αλλάξω οχυρό μα ξαναβρέθηκα κάπου στο Πέραμα
απωθημένα μιας ζωής είπα να κάνω κέρασμα
χρόνια φρουρώντας τις δικές μου Θερμοπύλες
κι οι μάχες που έχω χάσει σήμερα γίνονται ασπίδες
είδες, πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά
άνθρωποι που εμπιστεύεσαι να προκαλούν αυτή τη φθορά
εκ των έσω
συνοδοιπόροι που στράφηκαν σε αντίθετη φορά
έστω, ας είναι, αφήνω τα πράγματα όπως είναι κι όπως έχουνε
κουράστηκα να φτιάχνω είδωλα που στο χρόνο δεν αντέχουνε
πιστεύω ακόμα στο Θεό που μας διδάξανε
έστω κι αν αυτοί που το διδάσκουν δεν το πιστεύουνε
πιστεύω ακόμα σε αξίες που χάθηκαν
σε λόγια κι αλήθειες που θάφτηκαν
σε κομμάτια σαν κι αυτό που φτιάχτηκαν
για να υποστηρίξουν ό,τι έχει απομείνει
πιστεύω στην ανιδιοτελή αγάπη και στη δικαιοσύνη
αξίες που μάλλον αφορούνε πλέον λίγους
και σίγουρα απουσίαζαν στην επίθεση στους διδύμους πύργους
Στο οχυρό μου κλείνομαι και περιμένω την προδοσία
τον Εφιάλτη να οδηγήσω στην τελευταία του κατοικία

[Chorus]
Στέκομαι εδώ λοιπόν στων μουσικών Θερμοπυλών τα στενά
κάθε πρωί γεννιέμαι και σταυρώνομαι ξανά
δεν μ' ενδιαφέρει αν τους σκότωσαν και πόσους
ο Εφιάλτης πάντα δείχνει τους τριακόσιους


[Verse 2]
Μπορεί να στέκομαι λοιπόν εδώ ξανά στα ενδιάμεσα
τριγύρω μου να πέφτουν όλα τ' άλλα οχυρά
μπορεί ο εχθρός να μας έχει χορτάσει πυρά
αλλά λυπάμαι δεν φεύγω, εγώ δεν πάω πουθενά
μπορεί τ' αδέρφια μου πια να έχουν όνειρα στείρα
τον Τσε να τον κάνανε μπλούζα κι αναπτήρα
ο Σαρόν να έχει διαλύσει την Παλαιστίνη
αλλά γιατί να φύγω εγώ αφού μένουν εκείνοι
Μπορεί τα χέρια μας να είναι με βέλη γεμάτα
και το αίμα μας να έχει εξ ολοκλήρου στερέψει
μπορεί ο Θεός να χάθηκε στους ουρανούς για πάντα
αλλά σώπα και πολέμα ... γιατί έχεις διαλέξει
μπορεί η δικαιοσύνη να 'πεσε κι η ελπίδα
κι ό,τι πίστευα να μοιάζει στη σωρό του Λεωνίδα
αλλά εδώ μέσα στο οχυρό μου επιμένω
βάλλομαι θάβομαι αλλά για ό,τι πιστεύω πεθαίνω
πήγαινε πες λοιπόν σε αυτόν που σου είπε να εγκαταλείψω
ότι δεν έχω που να πάω σε κανέναν δεν θα λείψω
κι αν θελήσει κάτι να μου πει ξανά
θα 'μαι εδώ στις δικές μου Θερμοπύλες και Στενά...


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Airplanes

Okay lets pretend like this never happened
like I never had dreams of being a rapper
like I didn’t write raps up in all of my classes
like I never used to run away into the blackness
now lets pretend like it was all good
like i didn’t live staring in a notebook
like I did the things that i probably knew i should
but I aint have neighbours thats why they call it hood...




and it seems like yesterday it was just a dream
but those days are gone and just memories...

Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Σε έναν τρελό Αεκτζή...

Ήρθε η ώρα λοιπόν...μέρες τώρα το σκέφτομαι...είναι που εσείς μου το θυμίζετε...όχι μη λέω μαλακίες...δεν ξέχασα...ποτέ...ποτέ δεν θα ξεχάσω...ούτε εσάς...ούτε πως ήμουν....εναν έναν σας συναντάω...όσους απέμειναν δηλαδή...γιατί δεν έχετε μείνει και πολλοί...πίκρα αυτό...ένας ένας έρχεστε...πρώτα ο zer μετά ο map,ο intro,ο sced,ο βόης,ο γκάλης,ο καπάτσος,η nat,εσύ...ειδικά εσύ...κάποιοι άλλαξαν ζωή και ξέχασαν...κάποιοι συνεχίζουν...κρίμα...δεν θυμάστε τι λέγαμε τότε...χαθήκαμε...ίσως και καλύτερα...πλάκα είχε τότε...ή μάλλον όχι...όπως το πάρει κανείς...εμείς ξέρουμε...μόνο εμείς...και εσύ θυμάσαι ακόμα...και ας χώθηκες ακόμα πιο βαθιά...ξέρεις εσύ...και γω ξέρω...καταλαβαίνω γιατί...κρίμα που δεν κατάφερες να βρεις αυτό που έψαχνες...κρίμα που ίσως δεν το βρεις ποτέ...μην γελιόμαστε ούτε γω το βρήκα...το παλεύω όμως...ξέρω ότι δεν θα αλλάξει τίποτα...οι άνθρωποι δεν αλλάζουν να το ξέρεις...δυστυχώς...κρίμα όμως γιατί το θέλαμε πολύ...θυμάσαι που λέγαμε οτι εμείς θα ξεφύγουμε...θα τα καταφέρουμε ρε βλάκα...και εσύ το ήθελες πάρα πολύ γαμώτο...για να σε βλέπει από πάνω και να είναι περήφανος για σένα...ευτυχισμένος...και γω το ίδιο ήθελα...θυμάσαι το Σωτηράκη που έλεγε ότι είναι οι άγγελοι μας...πάει άλλαξε και αυτός...ήταν άδικο που μας άφησαν...ειδικά εσένα...τον είχες πολύ ανάγκη...και γω τον είχα ανάγκη αλλά εσύ πιο πολύ...τότε σου είχα πει ότι ήθελα να σκοτώσω...και συ ήθελες...μα δεν ήξερες ποιον...εγώ ήξερα...αλλά δεν ήθελα και άλλους μπελάδες...αρκετούς είχα ήδη...λίγο ακόμα και θα έμπαινα στο κλουβί που μπήκαν οι άλλοι...και μετά άλλαξαν λίγο τα πράγματα...εσύ θα έφευγες με την ελπίδα να βρεις αυτό που σου πήραν...αυτό που αξίζει σε όλους...την αγάπη...και γω σταμάτησα με την ελπίδα μια μέρα να καταφέρω να αποδείξω στον ίδιο μου τον εαυτό ότι δεν είμαι αυτό που μισώ,ότι δεν τους μοιάζω,ότι δεν θα γίνω ποτέ σαν αυτούς,ότι αντέχω χωρίς να χάνομαι σε παραισθήσεις,ότι είμαι δυνατή να γίνω κάτι που δεν πιστεύουν...ήθελα/θέλω να τους τσακίσω...όλους...όπως με τσάκιζαν τόσα χρόνια...εσύ τα ξέρεις όλα...με ξέρεις καλύτερα από όλους...δεν στο κρύβω δεν έχουν αλλάξει και πολλά...απλά δεν με νοιάζει πια...αλήθεια...δεν με νοιάζει...και σένα δεν σε νοιάζει...μου το πες...τα φιλαράκια μας είναι η οικογενειά μας άλλωστε...είδες καμιά φορά οι ξένοι μας νιώθουν περισσότερο απτους δικούς μας...γιατί εμάς δεν μας ήθελαν...απλά καταλάθος γεννηθήκαμε...και αυτό το λάθος τους θα το πληρώνουμε για πάντα...μόνιμη απορία εμείς σε τι φταίμε...θυμάσαι?...όταν πέθανε μου είπες ότι θύμωσες με το Θεό...λογικό...εγώ δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω ποτέ...διαλέγει και αυτός στιγμές να τους παίρνει...εκεί που τους χρειάζεσαι περισσότερο...περίπου τότε γνωριστήκαμε...εγώ ακόμα φοβόμουν εσύ ήσουν κομμάτια και η παρέα μας πιστά αντιγραφά μας,ο καθένας με την ιστορία του...και μπλεχτήκαμε...όμως πριν διαλυθούμε και πάρει ο καθένας τον δρόμο του είχαμε υποσχεθεί ότι δεν ξαναγύριζε κανείς πίσω...θυμάμαι ότι έκανα ακόμα μαλακίες και με έκραζες...μου έλεγες εγώ τελείωσα μαυτά ξεκόλλα και συ...και σε άκουσα τελικά τα κατάφερα...όμως τελικά εσύ ήσουν αυτός που ξαναγύρισε...και αυτή τη φορά ακόμα πιο βαθιά...τώρα παίζουν και λεφτά βλέπεις...είναι και η ομάδα...και τώρα πια δεν μπορείς να ξεφύγεις... σε ξέρουν...το όνειρο σου να γίνεις ένας απτους "Μεγάλους"...έχεις μπει μια χαρά στα κόλπα...κάποτε μου είχες πει ότι είσαι μόνος...δεν είσαι το ξέρεις...σου λεώ βάλε με και μένα μέσα δεν θέλω να είσαι μόνος σου...η αλήθεια είναι ότι πορώθηκα και λίγο...μου έχει λείψει βλέπεις η περιπέτεια το κυνηγητό η αδρεναλίνη...όπως παλιά που κάθε μέρα έλεγα τι θα γίνει πάλι σήμερα...που το βράδυ όποτε κοιμόμουν σπίτι έλεγα ευτυχώς τη γλίτωσαμε και σήμερα...μου είπες όχι...δεν είναι αυτά για μένα μου το λεγες από τότε...εγώ είμαι για άλλα...ίσως και να χεις δίκιο...πάντως να το ξέρεις φλώρεψα πολύ από τότε...στο είπα και γέλασες...έχεις τόση πλάκα όταν γελάς και όταν θυμώνεις...δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τίποτα από όσα περάσαμε μαζί...μου έχει λείψει εκείνη η εποχή όσο και αν ακούγεται περίεργο...που ακούγαμε το Σώτο και μετά κάναμε τη δικιά μας εκπομπή και καλά...θυμάμαι και την παρέα στο σταθμό...όλους...το hip hop το graff τους δρόμους...κρίμα που δεν μπορώ να τα ξαναζήσω...δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά...απλά δεν αντέχω μόνο να τα σκέφτομαι...απλά ήθελα να σου πω ότι θα ήθελα τόσο πολύ να σε βοηθήσω να ξεκολλήσεις από όλους αυτούς τους μλκες που έχεις μπλέξει...δεν θέλω να πάθεις τίποτα κακό...δεν θέλω να πεθάνεις σαν τους άλλους...είναι κρίμα ρε γαμώτο γιατι είσαι το καλύτερο παιδί που υπάρχει...

ps.εγώ θα αλλάξω ομάδα...εσύ θα αλλάξεις τρόπο ζωής?...

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Eλλάς Ελλήνων...

Ελλάς Ελλήνων-Στίχοιμα

Είμαι απ' τη χώρα των γραμμάτων των τεχνών και των καλλιτεχνών
αμέτρητων τηλεθεατών και καναλιών
από τη χώρα, των ασυνείδητων κληρικών
των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών
τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ
της γραφικής αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ
την χώρα των αντιπάλων οικογενειών
και κατ' επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιριών
τη χώρα λογοτεχνών σαν τον Καζατζάκη
κι εκδοτών σαν τον Τεγόπουλο και τον Λαμπράκη
από τη χώρα που ξεχνάει ποιητές σαν τον Ελύτη
μα θυμάται να ταΐζει ανθρώπους σαν τον Σημίτη
τη χώρα που 'χουν πέραση βλάκες και φλώροι
στην Ελλάδα του φωτός βλέπουν όλοι Fame Story
τη χώρα της χρυσής εποχής, του 5ου αιώνα
όπου σκλάβοι δημοκρατικά χτίσαν τον Παρθενώνα
είμαι από μια χώρα που λέγεται Ελλάδα
τη μεγάλη της Ευρώπης ισχνή αγελάδα
είμαι απ' την χώρα των δημοσίων εγκληματιών
και των νεκρών μαθητών σε μια στροφή των Τεμπών

Είμαι απ' τη χώρα των δημοσίων υπαλλήλων
αγαπάτε αλλήλον τον εχθρόν και τον φίλον
εκεί που ζω δεν γουστάρουν και τόσο τους Αλβανούς
αλλά Αλβανοί φτιάξαν τα έργα για τους Ολυμπιακούς
εκεί που δουλεύουνε όλη την εβδομάδα
κι όσα βγάζουνε τα τρώει το δάνειο κι η φιλενάδα
εκεί που η παιδεία τελειώνει κάπου χαμηλά
ενώ τα στάνταρ στην αγορά εργασίας είναι υψηλά
εκεί που τα θέατρα μένουνε άδεια
και οι πίστες γεμάτες ποιοτικές πολύ πειστικές αυταπάτες
στη χώρα όπου απαγορεύει τα φρουτάκια
ενώ βγάζει το "Στοίχημα" για να παίζουν και παιδάκια
τη χώρα που οι πόλεις οι μικρές μένουν κενές χωρίς δουλειές
αφού οι ξένες επενδύσεις είναι ανύπαρκτες
κι άκου αυτό δεν θα το πουν στις ειδήσεις
η Ελλάδα δεν συμφέρει τους ξένους για επενδύσεις
στη χώρα των αρχαίων δοξασμένων προγόνων
τη χώρα των αμερικανικών κλώνων
από τη χώρα των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων
πουστιά και μίζα εις τους αιώνες των αιώνων!


FFC-ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ' αυτόν τον πλανήτη .
Μου 'χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία και να 'μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια , θρησκεία .
Μου 'χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο '60 με '70 για μια επανάσταση κι αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια.
Μου 'χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή, αυτοί θα με έσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει.
Μου 'χαν πει για μια χούντα και για μια αριστερά μου 'παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά .
Μου 'παν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία, για κάτι που το 'λεγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ' ελευθερία.
Μου 'παν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά.
Μου 'παν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ κι ότι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάξω θα το βρω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει, δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ' έχουνε κάψει
κι εκείνο το σπουδαίο που το λέγανε ιδεολογία έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία
κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά, την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά,
κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί είναι οι περισσότεροι ίδιοι κλέφτες κι επικίνδυνα κομπλεξικοί.
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα, η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα ,
εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο ούτε τη δικτατορία, μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθερία
κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας έχουμε υλικά αγαθά άλλα μας λείπουνε άλλα πολλά,
μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σ' αυτό, νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω μάθω να ζω!

Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν πει ένα παραμύθι ,
μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη.
Όταν ήμουνα μικρός μου 'χαν διδάξει μια ιστορία,
τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Δώσε μου φώτιση Θεέ μου υπάρχει εθνική συσκότιση χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δεν τον έμαθα ποτέ, πουτανιά, ψέμα και απάτη θεωρούνται κυριλέ.
Κάποτε πίστεψα σε κάτι σε μια ιδεολογία, πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία τώρα πια με το hip-hop κάνουν στριπτήζ μες στα πορνεία,
ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία,
ένα μάτσο εγωπαθείς και επιεικώς κωλόπαιδα, μια παράσταση κλισέ αρνητικά όλα τα πρότυπα,
άμα κάτι δεν μου κάνει απλώς φεύγω μακριά δεν ανήκω σε κανέναν δεν ανήκω πουθενά
ο κόσμος έχει μολυνθεί δεν τον νοιάζει πια η αλήθεια είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια,
η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει, βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή,
η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή, σοσιαλισμός και χούντα τώρα 'γιναν ασορτί, ψεύτικες δημοσκοπήσεις και αλλοδαποί σ' απογραφή,
μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει,
σάπια λόγια και ιδέες κι η πουτανιά σαν αρετή και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή,
τι πειράζει όμως αυτό τώρα είμαστε Ευρωπαίοι , ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου, σ' ένα αμάξι που να λέει,
βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσεις την εικόνα, γίνε λίγο κουνιστός στην Ευρώπη είναι μόδα,
ας χαρούμε χωρίς λόγο έχουμε 21ο αιώνα,
αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα...

Και αν κάνουνε τη σημερινή μέρα εθνική γιορτή εγώ θα πηδηχτώ απ'το παράθυρο!

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

I just don't give a fucking fuck!

EMINEM-still don't give a fuck

My brain's gone,
my soul's worn
and my spirit is torn

From the second I was born, my momma lost me
I'm a cross between Manson, Esham and Ozzy
I don't know why the fuck I'm here in the first place
My worst day on this earth was my first birthday
Retarded? What did that nurse say? Brain damage?
Fuck, I was born during the earthquake

For all the weed that I've smoked - yo this blunt's for you
To all the people I've offended - yeah fuck you too!
To all the friends I used to have - yo I miss my past
But the rest of you assholes can KISS MY ASS
For all the drugs that I've done - yo I'm still gon' do
To all the people I've offended - yeah fuck you too!
For everytime I reminisce - yo I miss my past
But I still don't give a fuck, y'all can KISS MY ASS

[ziggy]

A lot of people ask me...am I afraid of death...
Hell no I'm not afraid of death...
I would die right now if I could...
heh that sounds strange to you?...
heheh you could say it's just a phase that I'm passing through...
just fuck it I'm a slut...
you know that...
i don't know how to love...
the only thing i want is to go to Japan...
as far away as i can...
and never come back...
i don't know why...
cause i know you re gonna ask me...
i don't wanna go back to drugs,i swear...
i ll fight the demons in my head...
i hate writing like that...
i also hate the writing the listening the speaking and the GVR...
in this fucking exam that i won't pass...
but there's no way i can change that...
or the way i am...
so i just don't give a fuck...

Ich darf nicht sterben
ich muss im Leben stehen
ich soll allein leben lernen
aber so geht es auch nicht
ich brauche in meiner dunklen Welt ein Licht
du wirst sagen
dass ich nur ein Kind bin
und ich verstehe nicht
meines Lebens Sinn
sicherlich bin ich für jemanden wichtig
und natürlich hab ich
Träume und ein grosses Ziel
aber letztens hab ich vergessen
was das ist
deswegen werde ich es ändern
jetzt mein Wunsch ist wegzugehen...