Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ένα χαρούμενο ποστ χωρίς κόμμα...

όπως λέει και ο τίτλος πάλι χαμένη θα πάει και αυτή η προσπάθεια για ένα χαρούμενο ποστ...είναι που έχω να γράψω καιρό είναι που πάνε όλα σκατά είναι που πλησιάζουν και οι γιορτές είναι που κάτι με χει πιάσει...είναι που επέστρεψε η σπιρτάδα στο βλέμμα μου όπως μου λένε είναι που βουλιάζει η καρδιά μου πάλι...δεν έχω λεφτά έχω πάσο έχω σχολή και αγγλικά και διάβασμα δεν έχω δουλειά έχω εσένα έχω χάσει τον εαυτό μου και τους άλλους και όλο και βγαίνει ο ήλιος και όλο πιο κάτω πέφτω και όλο δεν έχω ανάγκη τίποτα και όλο και καπνίζω περισσότερο και όλο και δεν μου φτάνει αυτό και όλο και με πιάνει το κεφάλι μου όταν πίνω και δεν πρέπει γιατί πρέπει να έχω μυαλό να διαβάζω και να ξυπνάω και να τρέχω και δεν την παλεύω...και πρέπει να αντέχω συνέχεια...και να λέω ότι μπορώ για να το πιστεύω...και όλο γίνονται μαλακίες και όλο δεν με πιστεύεις και όλο με μισώ όλο και πιο πολύ και όλο και σ'αγαπάω όλο και πιο πολύ...και όλο θέλω να καταστραφώ για να ησυχάσετε όλοι σας για να παψω να υπάρχω και όσο το θέλω αυτό τόσο πιο πολύ θέλω να ζήσω να πετύχω αυτά που θέλω να σταματήσω να με μισώ για ό,τι έχω κάνει για ό,τι δεν έχω κάνει...και δεν γελάω πια...δηλαδή χαμογελάω όποτε μπορώ μα και αυτό για να μην πέσω πιο κάτω...δεν ξέρω τι πρέπει τι θέλω να κάνω αλλά μαυρίζουν όλα γύρω μου...δεν ξέρω τι να σκεφτώ για να ηρεμήσω σταμάτησα και να γράφω...γιατί ό,τι και να γράψω δεν είναι τόσο καλό όπως παλιά...η μάλλον εγώ χάλασα γιατί ό,τι έγραφα ήταν από μέσα μου άρα όταν το μέσα σου χαλάει ή δεν είναι σε θέση να βγει έξω υπάρχει θέμα...και τα πράγματα είναι μάλλον σοβαρά αφού σταμάτησα να χρησιμοποιώ και κόμμα...