Ρόδες-Λόγια Λόγια

Κομμάτια
σηκώθηκες πάλι αργά,
πρησμένα μάτια, κίτρινα δάχτυλα, ξέχειλα τασάκια
και τέρμα ο καπνός και τα χαρτάκια
ζεσταίνεις χτεσινό καφέ
κουμπώνεις δυο χάπια
και βγαίνεις έξω για τσιγάρα και φαί.

Με τα πόδια,
πόδια και μυαλό που σε πάνε χώρια
και λόγια που σε κόβουνε στα δυο και λόγια
λόγια που σε καίνε σαν χολή
και δεν τα 8υμάσαι το πρωί
και δεν τα 8υμάσαι.

Δεν έχεις στόματα να θρέψεις κι άγχος για τα φράγκα
ούτε φοβάσαι έτσι μη μοιάσεις και στο γέρο σου
Είσαι μόνος σου και στα αρχ.... σου και ελεύθερος και πολιορκημένος
-Περπατημένος
Στα πεζοδρόμια από τα 14,
ρομαντικά ξεγεννημένος.
-Χαμένος
Αυθεντικό της απώλειας παιδί
σκλάβος της αντίδρασης, καλό παιδί
μαγκάκος και σου κόβει, κι είσαι ωραίο παιδί,
για άλλους απρόβλεπτος, μα πάνω-κάτω εντάξει παιδί.
Πολλοί γνωστοί, μόνο 2 φίλοι που είναι τώρα νεκροί,
ξεπαρθενεύτηκες στα γρήγορα από αγάπη πικρή.

Γύρω στα 20
-Σε λίγο κλείνω τα 22
γήπεδο και ΚΝΕ κ αναρχεία και σχολείο
από όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς
-Γιατί μπορούσα και χωρίς
Ναι, σίγουρα πάντα σε τράβαγε το δύσκολο
και σε έσπρωχνε μπροστά το απίστευτο.
Δεν είσαι δαίμονας στη γη, στην κόλαση είσ' αγγελούδι
κι αν δε γυρίσεις σελίδα θα τελιώσει το τραγούδι.

Μια ζωή τσαλακωμένη
-Λόγια, λόγια
Μια σελίδα πεταμένη
-Σε μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια με αίμα χαραγμένα
-Στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης
-Λόγια, λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης
-Ψέμα, ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Σε μια γωνιά
Λόγια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια απαγορευμένα
-Λόγια, λόγια
Λόγια καταχωνιασμένα
-Λόγια, λόγια

Δεν είμαι καν μια στατιστική
και παραείμαι συνηθισμένος για ταινία χολλυγουντιανή
εγώ είμαι εδώ, κι εσύ είσαι 'κει
μια ρίμα μισή και παρακατιανή.
Τσιμέντο, σίδερα, οικοδομή, στη νύχτα κι όλα από λίγο
μου περισσεύει η αντοχή μα όλο λέω πως θα φύγω
αγαπημένος μου στίχος:
"όλα είναι δρόμος"
για κοίτα φίλε μου όμως που πάντα ξεμένω κι ο κόσμος μου ίδιος κι απαράλαχτος παγώνει
κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
χωρίς ταυτότητα νιώθω κι ας την έχω στην τσέπη μου πάντα
γιαυτό κάνω ότι κάνω όταν κανεις δεν με βλέπει τζάμπα
όλα μπορεί να πάνε στην τελική
και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική
μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας στη τελευταία στιγμή
κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή...

Να μαι πάλι!μεθυσμένη και κυριολεκτικά και μεταφορικά!μεταφορικά γιατί πέρασααααα!και ναι είμαι χαρούμενη!πάρα πολύ χαρούμενη!επιτέλους πραγματοποιήθηκε εντελώς ο στόχος μου!επίτελους τα κατάφερα!και θα γίνω σαν το προτυπό μου!την δασκάλα μου!τη μόνη που δεν θα ξεχάσω ποτέ!τόσο διαφορετική από όλες τις άλλες!πόρωση!που λες πέρασα αθήνα και από τους πρώτους λογικά(ένατη)!εντάξει είμαι και λίγο ψώνιο γιαυτό το λέω!απλά ξέρεις προσπαθώ να βρω τα θετικά της φάσης!γιατί δεν στο κρύβω είμαι κάπως αυτόν τον καιρό...εντάξει πάντα ήθελα να περάσω αθήνα ή μάλλον ήθελαν...δεν λέω έχει και τα καλά του αυτό ...άλλοι θα σκότωναν να είναι στη θέση μου...και ξέρεις τώρα πορώθηκαν και οι γονείς μου και είναι περήφανοι κλπ...ακόμα και ο πατέρας μου...θυμάσαι που τον έκραζα?ναι τώρα καμαρώνει όταν λέει για την κόρη του...ρε δεν γαμιέται και αυτός και όλοι τους...παλιά κοίταζαν με μισό μάτι και έφτυναν χολή...και τώρα χαίρονται και καλά...δεν πειράζει στα αρχίδια μου!ο μόνος άνθρωπος που ήθελα να είναι εδώ και να χαρεί για μένα έχει φύγει τόσα χρόνια απ'τη ζωή...ναι παππού μου για σένα μιλάω...να το ξέρεις ένας απ'τους λόγους που άλλαξα ζωή είναι για σένα...γιατί πάντα ήθελες να πετύχω...σ'αγαπάω να το ξέρεις...θα το δες μάλλον που έκλαιγαν η μαμά με τη γιαγιά όταν έμαθαν ότι πέρασα...μακάρι να ήσουν κ συ εδώ...ξέρεις να πηγαίναμε μαζί στο πανεπιστήμιο όπως την πρώτη μέρα στο δημοτικό...θυμάσαι?πλάκα είχε...είχα φρικάρει τόσο πολύ...και τώρα μεγαλωσα υποτίθεται...αλλά πάω στοίχημα την ίδια φρίκη θα έχω την πρώτη μέρα στη σχολή...θά'θελα τόσο πολύ να ήσουν εδώ αυτές τις μέρες...να μου έδινες κουράγιο γιατί δεν την παλέυω καθόλου...φεύγουν όλοι...κάποιοι απ'τη ζωή μου οριστικά...κάποιοι θα βρίσκονται απλά ως επαφές στο msn...οι κολλητές μου σκορπίζουν...ακολουθούν τα ονειρά τους...και εννοείται πως χαίρομαι για εκείνες...απλά εγω μένω πίσω...και σου είπα ως τώρα το ήθελα και γω...απλά δεν ξέρω τι με έχει πιάσει...τάση φυγής?νιώθω να πνίγομαι...τρέχουν να βρουν σπίτια κλπ σε άλλες πόλεις και γω κάθομαι σπίτι μου και λιώνω στο dmc και στο νετ για να μην σκέφτομαι...νιώθω ότι θα μείνω μόνη μου γαμώτο...άγνωστη μεταξύ αγνώστων...και φοβάμαι μήπως ξανακολλήσω...ξέρεις που και με τι...πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι τόσο πολύ...και σίγουρα θα γνωρίσω καινούρια άτομα στη σχολή...όμως πιστεύω ότι κανείς τους δεν θα ναι σαν τις κολλητές μου...την οικογενειά μου...δεν θα ζήσω ποτέ μαζί τους όσα έζησα με κείνες...αυτό το καλοκαίρι ήταν τόσο περίεργο...εφήμερες και επιπόλαιες σχέσεις...άτομα που είναι ο ορισμός του ότι να ναι...μα και ελευθερία...τρελά μεθύσια τα οποία όπως φαίνεται μου έγιναν συνήθεια...καλοκαίρι στην Αθήνα με το crew μου...το απόλυτο όνειρο 6 χρόνων δέσμευσης από ένα κωλόχαρτο δικαστηρίου...και τώρα είμαι στο ξεκίνημα μιας νέας αρχής...όμως νιώθω σαν να μην έχω καταφέρει τίποτα...άλλοι τώρα θα γνωρίσουν την ανεξαρτησία και την ελευθερία στο δικό τους σπίτι που θα μένουν μόνοι τους και γω θα είμαι σπίτι μου...μούφα...αλλά ναι ξέχασα θα πάρω και αυτοκίνητο κλπ...τουλάχιστον θα το γκαζώνω και θα χάνομαι...τον τελεταίο μήνα ξυπνάω το πρωί και είναι μεσημέρι ενώ κοιμάμαι σχεδόν ξημερώματα στην καλύτερη όπως τώρα,μόνιμα έχοντας πιει όλο το βόσπορο και νιώθωντας πως ακόμα και αυτό δεν μου αρκεί...δεν θέλω να σκέφτομαι καθόλου...το ξέρω με το ποτό σκοτώνω το μυαλό μου σιγά σιγά...δεν με νοιάζει...αλλωστε πλέον δεν έχω και κανένα νόημα να συνεχίσω...έτσι νιώθω...δεν έχω κανένα στόχο τώρα...ούτε και τίποτα άλλο να με κρατάει...δεν ξέρω που πάω...είμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας...τέλος εποχής...:/